Het nieuwe normaal
De mooie dikke bomen staan statig aan weerszijden van de weg. Ik denk dat dokter Cartier van Dissel trots zou zijn op de laan met de schattige, sfeervolle huisjes en de hoge eiken. En bovendien is de laan uitgekozen voor de verfilming van De Zevensprong.
Net voor de jaarwisseling worden alle bomen in de straat beroofd van het leven en ingeruild voor kleine, tere boompjes die nog een lange levensweg te gaan hebben. Als je vroeger door de straat liep, voelde het heel veilig en beschermd met de hoge boomkruinen boven je. Soms scheen er dan een waterig zonnetje door het bladerdek en verlichtte de Cartier van Disselweg. De rode dakpannen van de huizen lichtten dan oranje op. In de lente vormden de zonnestralen een jakobsladder die een magisch effect creëerden. En we dachten dat het altijd zo zou blijven, perfect passend bij Lochem. Nu moeten we maar afwachten of zulke ervaringen ook weer terugkomen. We hopen over honderd jaar weer sterke dikke bomen te zien, dat het weer zoals vroeger wordt. We moeten leren omgaan met de nieuwe situatie. En ook al wordt het misschien nooit meer hetzelfde, het kan toch nog leuke dingen met zich meebrengen.
Volgend jaar zullen de kleine boompjes opgroeien, hun bladeren laten vallen en hun vruchten rondstrooien. Van de oude eiken nemen we afscheid. Nu begint een nieuwe bloeitijd.
Sara van Aalderen
